Charles Dickens "Wielkie nadzieje"

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data i miejsce wydania: Warszawa 2009

Liczba stron: 559

„Nadzieja umiera ostatnia” mówią. „Nadzieja matką głupich” wypominają. A WIELKA nadzieja? A wielkie nadzieJE? Jak umierają i kogo rodzą? Na te pytania odpowiada sławny angielski powieściopisarz Charles Dickens w powieści „Wielkie nadzieje”.

Mały chłopczyk Pip i stary więzień-uciekinier to niezbyt dobrani towarzysze. A jednak spotykają się pewnego wieczora na cmentarzu przy grobie rodziców tego pierwszego i jest to spotkanie pierwsze, ale nie ostatnie. Na początku łączy ich jedynie strach dziecka i głód przestępcy, później kilka przedmiotów; dwa dolary, pilnik i więzienne kajdany, a jeszcze później… Zresztą, Pip ma w życiu szczęście do dziwnych, oryginalnych osobowości. Mieszka z bardzo porywczą siostrą, uważającą kij za jedyny dobry środek wychowawczy oraz z jej mężem, prostym, spokojnym, dobrodusznym kowalem Joe, który od najmłodszych lat jest jego przyjacielem i towarzyszem. W dość dziwny sposób na jego drodze staje również Miss Havisham – postać upiorna a zarazem tragiczna. Skrajny przykład kobiety ze złamanym, a nawet strzaskanym sercem, która postanawia nigdy więcej nie oglądać słońca, zamyka się w popadającym w ruinę wielkim domu, gdzie sprawia sobie masochistyczny ból ciągłym widokiem rozkładającego się weselnego tortu i stołu dla gości, który przeznaczyła na swój pogrzebowy katafalk. W swej rozpaczy, nieświadoma zła, jakie czyni, wychowuje swoją adoptowaną córkę Estellę na zimną, niezdolną do żadnych uczuć kobietę, w dodatku, na nieszczęście naszego głównego bohatera, kobietę jego życia. A to jeszcze nie wszystkie postacie, które zapisałam w swoim sercu i którzy dali mi jakąś lekcję…

Genialne skonstruowana powieść, dopracowana i przemyślana. Początkowo nieco rozsypane i pozornie niełączące się ze sobą wątki zazębiają się w sposób zaskakujący, ale jednocześnie logiczny. Autor kreśli historie poszczególnych postaci stopniowo, fragmenty ich biografii przewijają się w całej powieści z różnych punktów widzenia, co daje nam pełniejszy obraz każdej z nich. Dickens stawia na indywidualizm, każdego bohatera tworzy osobno, nadając mu charakterystyczne cechy osobowości, dzięki czemu nie tylko możemy przeanalizować psychologię ludzi o różnych charakterach, ich sposoby postępowania, reagowania i podejmowania decyzji, ale także znaleźć w każdej z nich część siebie lub osób z naszego otoczenia.

W tej powieści Charles Dickens porusza najważniejsze życiowe kwestie, definiuje życie na rożne sposoby, pokazuje rożne drogi postępowania. W zasadzie każda postać to osobna historia, osobny watek do rozważań na tematy życia, nadziei, przypadków, cierpienia i lojalności. Książka ta obrazuje powiedzenie, że „życie to cmentarz niespełnionych nadziei”. Każdy z bohaterów przedstawia nam swój własny; smutny i wyjątkowy, ale wciąż posiadający wolnie miejsca, bo żaden z nich nie pochował jeszcze tej ostatniej…

„Wielkie nadzieje” to idealny przykład na to, że wielka powieść to niekoniecznie, jakaś niesłychana, zadziwiająca czy przerażająca historia pełna akcji. Najważniejsze powiem jest to, co pomiędzy wierszami, to, co tylko niewielu naprawdę dobrych pisarzy potrafi dla nas przemycić i na dodatek zostawić na marginesach miejsce, abyśmy sami je zapełnili.

Zdjęcia, związane z powieścią "Wielkie nadzieje":

Książka przeczytana w ramach akcji: