"Dzika droga" Cheryl Strayed

Wydawnictwo: Znak

Data i miejsce wydania: Kraków 2013

Liczba stron: 475

Czytanie tej książki było dla mnie szczególne. Poprzedzała je bowiem radość z tego, że udało mi się zostać wylosowaną przez Annę Matysiak, która postanowiła właśnie tę powieść wysłać w podróż. Poprzedzały je moje oczekiwania i plany, że czytając ją, sama odbędę podróż do własnego wnętrza, coś uporządkuję, poszukam odpowiedzi. Dodatkowo przez cały czas czułam na sobie wzrok mojej poprzedniczki, Ani. Co rusz, napotykałam się na ślady jej obecności, czytałam krótkie wiadomości, zwracałam uwagę na to, co by mi umknęło, ale Ania to zauważyła. Sama też starałam się czytać uważnej niż zazwyczaj, dodatkowo, czego nigdy nie robię i co bolało mnie na początku, podkreślałam ulubione fragmenty, pisałam to, co przyszło mi do głowy i miałam to niesamowite uczucie, że ktoś po mnie będzie czytał te zapiski, być może mu się spodobają, pomyśli o mnie, o tej mnie, która czytała niedawno te same słowa… Magiczne, prawda?:)

Magii tej książce dodaje też fakt, że jest to właściwie autobiografia. Niesamowita, bardzo uduchowiona, pełna zadumy historia niezwykle odważnej kobiety, która znalazła się na samym dnie, ale miała dość siły, aby wyruszyć na niebezpieczną wyprawę. 1700 km w śniegu, upale, w lesie, po kamieniach, z górki i pod górkę. Spotykając przypadkowych ludzi, na chwilę, ale na zawsze. Z ogromnym ciężarem na plecach. Z dziurą w sercu, jak sama o sobie pisała. Samotna. Poszukująca. Wygrana.

Bardzo podziwiam Cheryl za to, czego dokonała, nie tylko na szlaku, ale także, jeśli chodzi o porządki we własnym wnętrzu, we własnym życiu. Udało jej się pogodzić ze sobą, ze światem, stanąć na nogi, choć wyprawa sprawiła, że ledwo mogła na nich ustać z bólu. Ja też tak chcę! Naprawdę. Mimo że nie jestem na dnie, mimo że moje przeżycia nie są tak tragiczne jak jej. Też chcę mieć siłę postawić wszystko na jedną kartę, wywrócić własny świat do góry nogami po to, aby stał się bardziej harmonijny, poukładany… „Dzika droga” pokazuje, że się da. Że warto. Że czasami nawet trzeba.

Jest to powieść-przewodnik. Przewodnik po życiu, które opisywane jest tu na przykładzie tej jednej wędrówki. Życiu, które czasami jest prostsze, czasami trudniejsze, czasami nie do zniesienia, a czasami zaskakuje nas niespodziewanym pudełkiem czekoladek. Przyznaję, że omijałam częściowo fragmenty, które nazbyt szczegółowo opisywały wszelkie nazwy gór, miast i ilości kilometrów pomiędzy nimi, ale cała resztę przeczytałam z zapartym tchem. Kończąc, zacytuję Dorotę Wellman „Są filmy drogi, a to jest książka drogi. O tym jak dojść do siebie”.

Cieszę się, że już po jutrze wylosuję kolejną osobę, która weźmie udział w tej przygodzie. J

Zdjęcia powiązane z powieścią „Dzika droga”:

Cheryl na szlaku

Książka przeczytana w ramach akcji: